حضرت امام علی (ع) مَن جاءَتهُ مَنِیَّتُهُ وهُوَ یَطلُبُ العِلمَ فبَینَهُ وبَینَ الأنبیاءِ دَرَجَهٌ؛ هر کس در حال طلب دانش مرگش فرا رسد ، میان او و پیامبران تنها یک درجه تفاوت باشد . مجمع البیان : ۹ / ۳۸۰ منتخب میزان الحکمه : ۳۹۸
جستجو در پایگاه
دریافت اطلاعات پایگاه
دفاعیه دکتری در دانشکده مهندسی پیشرفت
| تاریخ ارسال: ۱۳۹۹/۲/۱۴ |
دفاعیه دکتری در دانشکده مهندسی پیشرفت
مهدی نمازی (دانشجوی رشته مدیریت تکنولوژی دانشکده مهندسی پیشرفت)، ۱۵ اردیبهشت ماه ۹۹ از رساله دکتری خود با عنوان: «اندازه گیری کارآیی نوآوری با استفاده از تحلیل پوششی داده های چند هدفه در شرایط عدم قطعیت» دفاع می کند.
چکیده این رساله که به راهنمایی دکتر محمد عمران محمدی و مشاوره دکتر علی بنیادی نائینی و دکتر حمیدرضا نورعلیزاده انجام شده است، به شرح زیر است. ضمنا این جلسه دفاعیه ساعت ۱۷ به صورت ترکیبی از حضور فیزیکی و مجازی اعضای کمیته هادی در محل دانشکده مهندسی پیشرفت اتاق ۴۲۴ برگزار می گردد. چکیده :
کشور ما – ایران – همچون دیگر اقتصادهای منبع محور، در تلاش است تا منابع خود را صرف نوآوری به عنوان عامل توان مندساز رشد اقتصادی کند. از این رو، برای دست یابی به رشد اقتصادی پایدار و مستقل از ثروت نفت، راه حلهای نوآورانه کارا باید مورد توجه قرار گیرند. این امر با تمرکز به روی نوآوری در قلب استراتژی رقابتی سازمانها و شرکت های ایرانی محقق می شود. با این وجود، ابهام و عدم قطعیت ذاتی نوآوری، درک کارایی و ریسک فعالیت های نوآورانه درقالب پروژه ها، برنامه ها، تاکتیک های کسب و کار و غیره را در چارچوب استراتژی سازمان پیچیده میکند. این مسئله هنگامی پیچیده تر میشود که افراد تصمیم گیرنده فاقد تسلط کافی بروی فن آوری و عدم قطعیت های آن هستند و بر عکس، افرادی که بر فنآوری مسلط هستند، غالباً فاقد مهارت های مدیریتی و استراتژیک برای برقراری ارتباط با مدیران هستند. لذا کمبود ابزار و فرآیند تسهیل کننده تبادل اطلاعات بین این دو گروه، اتصال برنامه ریزی فن آوری و مدیریت استراتژیک را به شدت ضعیف می کند. هدف این رساله ایجاد پلی بین این دو گروه می باشد تا بتوان با ایجاد هم گرایی بین آنها، بهترین تصمیم گرفته شود. در این رساله از آگاهی نهفته در تیم فنی جهت درک جایگاه استراتژیک فعالیتهای نوآورانه سازمان بهره برداری می شود و با در نظر گرفتن جوانبی همچون دانش، نوع نوآوری و فرآیند نوآوری، چارچوبی برای ترجمه استراتژی سازمان به سطح ریسک و کارایی قابل قبول برای نوآوری معرفی می شود تا اطلاعات لازم برای تنظیم استراتژیک فعالیتها فراهم شود. نکته متمایز کننده نتایج این رساله از تحقیقات قبلی، ارائه ملاک برای قبول یا رد فعالیت می باشد به صورتی که با اندازه گیری کارایی نوآوری در شرایط عدم قطعیت، چارچوبی برای ترجمه رویکرد استراتژیک سازمان به نوع نوآوری فعالیتها از جنبه کارایی و ابهام ارائه شود. این تحقیق، دیدگاه نوین احتمال ترکیبی «موفقیت-شکست» به نوآوری را برای اولین بار در محاسبه ریسک نوآوری معرفی و سنجه جدیدی به نام احتمال کارایی را مطرح می کند. همچنین در این رساله راه حل جایگزینی بجای استفاده از سنجه اعتبار فازی معرفی می شود. واژههای کلیدی: کارایی، نوآوری، عدم قطعیت، استراتژی Sapp.ir/iust_iran